A fly buzzes
black complain
At the glass
Drown by sunlight Reflected off snow,
It is trapped
Withot design
To know another way
My pager calls
code blue*
And for no reason
at all
I lift the window
and blow a little life
back into the world
Παριστάνοντας τον Θεό στο Νοσοκομείο
Μια μύγα ζουζουνίζει
μαύρο παράπονο
στο τζάμι
Παρασυρμένη από το ηλιόφως
που αντανακλάται από το χιόνι
έχει παγιδευτεί
μ’ άγνοια του σχεδιασμού μιας άλλης πορείας.
Ο βομβητής μου καλεί
τον μπλε κωδικό*
Και χωρίς καμιά
αφορμή
σηκώνω το παράθυρο
και φυσώ μια μικρή ζωή
πίσω στον κόσμο
*Μπλε Κωδικός / Code Blue: Νοσοκομειακός Κωδικός στα Αμερικανικά νοσοκομεία γιατην Επείγουσα Καρδιοαναπνευστική Αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ). Η αναγγελία από τον υπεύθυνο γιατρό του τέλους της ΚΑΡΠΑ δηλώνει το θάνατο του ασθενούς στον οποίο απέτυχε η ανάταξη / τάξη.
*Το ποίημα περιλαμβάνεται στη συλλογή “Εργαστήριο Ανατομικής”, εκδ. Ένεκεν, Θεσσαλονίκη 2016.
**Μετάφραση: Μίλτος Αρβανιτάκης.
To Koskino 
Reblogged this on Hellenic Canadian Literature.
Τέλος μια άλλη κινηματογραφική σκηνή γεννιέται από το μικρότερο και τελευταίο ποίημα της συλλογής το ‘‘Παριστάνοντας τον Θεό στο Νοσοκομείο’’.
Εδώ ό ποιητής μας παρουσιάζει ένα μικρό αριστούργημα και κατορθώνει να βαδίσει πλάι στον πεθαμένο του πατριάρχη του τον Γουίλλιαμς. Με 15 στίχους 44 λιτών, κοφτών λέξεων, που έχουν μέσα τους τη δύναμη να μετατρέπουν τις εικόνες σε ιδέες,
δημιουργείται μια μικρή κινηματογραφική σκηνή επτά πλάνων.
Μια μύγα ζουζουνίζει / μαύρο παράπονο/ στο τζάμι. / Παρασυρμένη από το ηλιόφως/ που αντανακλάται από το χιόνι,/ έχει παγιδευτεί/ με άγνοια του σχεδιασμού/ μιας άλλης πορείας./ Ο βομβητής μου καλεί/ τον μπλε κωδικό./ Και χωρίς καμιά/ αφορμή/ σηκώνω το παράθυρο/ και φυσώ μια μικρή ζωή/ πίσω στον κόσμο.
’’Και η κινηματογραφική σκηνή των επτά πλάνων:
1. Ένα χιονισμένο τοπίο στην αυλή ενός νοσοκομείου (Εξωτερικό, πολύ γενικό πλάνο)
2. Ο ήλιος καίει και η ζέστη που αντανακλάται από το χιόνι στα γυάλινα παράθυρα του νοσοκομείου (Εξωτερικό γενικό πλάνο).
3. Μια μύγα καθοδηγούμενη από τη ζέστη μπαίνει από ένα μισάνοιχτο παράθυρο σ’ ένα γραφείο και παγιδεύεται στη μέση μεριά του γυάλινου παραθύρου (Εξωτερικό, μεσαίο πλάνο).
4. Επειδή δεν διαθέτει την εξυπνάδα να βρει ένα τρόπο διαφυγής ζουζουνίζει πάνω στο παράθυρο και το τέλος της πλησιάζει (Εσωτερικό γκρο πλάνο).
5. Ένας γιατρός κάθεται στο γραφείο του και βρίσκεται μόνος του με τη μύγα (Εσωτερικό μεσαίο πλάνο).
6. Την απόλυτη σιωπή σπάει ο ήχος του βομβητή στη θήκη της ποδιάς του γιατρού που τον καλεί επειγόντως σ’ ένα περιστατικό καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης (Εσωτερικό γκρο πλάνο).
7. Ο γιατρός πριν τρέξει στο περιστατικό σηκώνεται από το γραφείο του, πλησιάζει το παράθυρο και φυσά χωρίς αφορμή τη μύγα να πετάξει έξω από το μισάνοιχτο παράθυρο στον έξω κόσμο (Εσωτερικό μεσαίο πλάνο).
Στα 174 γράμματα των 44 μικρών λέξεων του ποιήματος των 15 στίχων ‘‘Παριστάνοντας τον Θεό στο Νοσοκομείο’’ συμπυκνώνονται η ζωή και ο θάνατος χωρίς εικόνες γιατρών, ασθενών, θαλάμων νοσοκομείων, επεμβάσεων, καρδιοαναπνευστών αναζοωγονήσεων, αίματος και χημειοθεραπειών.
Μόνο στο αποστειρωμένο γραφείο ενός γιατρού, μια μικρή μαύρη μύγα, ένα μισάνοιχτο παράθυρο και ένας βομβητής, μόνο αυτές οι λίγες εικόνες αρκούν για νανοιώσεις μέσα σου την εναλλαγή από τη ζωή στο θάνατο σε μια στιγμή και της τυχαιότητας της ύπαρξής.
Ο γιατρός παριστάνει τον Θεό και φυσώντας ζωή σαν Βιβλικό Θεό σώζει την μύγα, τυχαία όμως χωρίς να έχει κανένα θεϊκό σχέδιο, με τον τυχαίο τρόπο που δημιουργήθηκε και η ίδια η ζωή. Στον ήχο του βομβητή του ξαναγίνεται γιατρός και τρέχει τώρα για να σώσει έναν ασθενή, χωρίς όμως να ’ναι σίγουρος ότι θα τον σώσει, ενώ με την μύγα ήταν σίγουρος σαν τον Θεό.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι όλα τα προηγούμενα 23 ποιήματα συμπυκνώνονται στο τελευταίο 24ο και θα έφτανε να διαβάσει μόνο αυτό.
Αλλά πρέπει να τα διαβάσει κι όλα τα προηγούμενα , για να καταλήξει στο τελευταίο, επειδή μόνο έτσι κατορθώνει κανείς να ζήσει όλη τη ζωή του στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που του απομένουν λίγο πριν πεθάνει.
To ”Παριστάνοντας τον Θεό στο Νοσοκομείο” είναι μεταφραστική συνεργσία των Μίλτου Αρβανιτάκη και Άγγελου Γρόλλιου.