ΜΑΚΡΙΝΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ

Το είναι μου μεστωμένο από χαρά άσπρων πλοίων.
Το είναι μου τσακίζει αισθήματα.
Εγώ η ίδια κάτω από τις αναμνήσεις των ματιών σου.
Θέλω να εξαλείψω τον κνησμό των βλεφάρων σου.
Θέλω να ξεφύγω από την ανησυχία των χειλιών σου.
Γιατί η φαντασμαγορική σου όψη εξευγενίζει τους δείκτες των ωρών;

*Από την ενότητα “Ένα σημάδι στη σκιά σου” (1955).

*

ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΜΟΥ

να συγκεντρώνεις πόθους σ΄ αγνώμονα φυτά
να αναφέρεις τον δικό σου
μ’ αντάξια τόλμη
και τότε θα ‘ρθουν δέκα άλογα
να ρίξουν την ουρά στον μαύρο άνεμο
να λικνίσουν τα φύλλα
τις νοτισμένες τους χαίτες
και θα ‘ρθει ο γνώμονας
να στρογγυλέψει τους στίχους.

*

ΚΑΤΙ

νύχτα που φεύγεις
δώσε μου το χέρι

έργο ταραγμένου αγγέλου
οι μέρες αυτοκτονούν

γιατί;

νύχτα που φεύγεις
καληνύχτα

*

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ

Πρέπει να σωθεί ο άνεμος
τα πουλιά πυρπολούν τον άνεμο
στην κόμη της μοναχικής γυναίκας
που επιστρέφει από τη φύση
και υφαίνει καταιγίδες
Πρέπει να σωθεί ο άνεμος

*

ΜΟΝΟ

πλέον καταλαβαίνω την αλήθεια

αντηχεί στις επιθυμίες μου

και στις λύπες μου
στις ασυμφωνίες μου
στις διαταραχές μου
στα παραληρήματά μου

πλέον καταλαβαίνω την αλήθεια

τώρα
ας ψάξω τη ζωή

*Από την ενότητα “Η τελευταία αθωότητα” (1956).

**Τα ποιήματα προέρχονται από τα βιβλίο “Αλεξάντρα Πισαρνίκ Ποιήματα”, εκδ. ενύπνιο, Αθήνα, 2020. Μετάφραση: Στάθης Ιντζές.