Μάνια Μεζίτη, Όλο φεύγουν οι φίλες μου

Όλο φεύγουν οι φίλες μου
κι αυτός
ο αναθεματισμένος θόρυβος
καθώς κλείνουν την πόρτα

Η Άννα είχε μια παιδιάστικη πλευρά
περιπλανιόταν ανέμελη στους δρόμους
με την πλαστική ετικέτα στον καρπό
αν ζήλευα;
ναι, λιγάκι
η αντοχή της
ασκούσε γοητεία
έμπαινε στο θάλαμο
φορώντας δανεικά μαλλιά
και μεταχειρισμένο πόδι
πρώτη position
ένα βήμα μπρος
plie
η πρώτη συντριβή της Άννας
ήταν από κεραυνό

–

Μαριάννα Νικολαΐδου, Καμμία

Δεν είχε τη δική της αντοχή
ούτε καν οι πέτρες.
Τα χέρια της
σμιλεύοντας ακατάπαυστα
το παγωμένο υλικό
έφτιαχναν άλλα σώματα
δεμένα σφιχτά
σε μοιραίο εναγκαλισμό
άλλα πρόσωπα
γυρεύοντας το δικό της
το δικό του.
Ησύχαζε μόνο όταν
το λιγοστό φως από τη γρίλια
της σφαλισμένης πόρτας
έδινε στους όγκους το επιθυμητό
σφιχτό περίγραμμα.
Μερόνυχτα ολόκληρα
να καταδύεται
χωρίς σταματημό
ξανά και ξανά
το ίδιο μοτίβοΘ
αλλά και τόσο διαφορετικό
σε χίλιες μορφές.
“Φτάνει πια”
έλεγαν τα μάτια μου
όταν πήγαινα να τη δω
εκλιπαρώντας την να σταματήσει
“είναι εκεί και με στοιχειώνει”
μου έγνεφαν εκφραστικά
τα δικά της
κοιτώτας μια εμένα
μια το κατεστραμμένο της κορμί
και μια τα τραχιά της δάχτυλα.
Όλα της τα πήραν
όλα της τα πήρε
εκτός από αυτήν τη λάβα
μέσα της την άσβεστη,
τη θέληση να συνεχίσει.
Η μαρμαρόσκονη
μόνιμη στρώση στη γλώσσα της,
Η υγρασία του πηλού
κούφωσε τα κόκκαλά της.
Το φλογερό θηρίο τελικά ήταν πανίσχυρο
εκείνη ήταν το θέμα τουΘ
και ας την άφηνε να ψάχνει τα δικά της.
Την κύκλωσε όπως τα φίδια την μέδουσα
την άφησε με ταραγμένο το μυαλό
να αναζητά τα φαντάσματά της,
Την καταβρόχθισε χωρίς συμπόνοια
καμμιά
Αγαπημένη μου Camille.
[Ο Paul Claudel μονολογεί καθώς σκέφτεται την αδελφή του]

–

Ασημίνα Ξηρογιάννη, Γυναίκα Μέδουσα

Μαλλιά κολλημένα στο λαιμό
Ανάσα ασθμαίνουσα
Υίαινα σε μανία ούσα

Αυτιά κοχύλια
Εξαργυρώνεται η σιωπή
Αφίλητα χείλια

Δεν σ’ αφουκράζεται κανείς
Οπότε -μοιραία-
Στην ακινησία τους τραβάς
Δεν το καταλαβαίνουν πώς γίνεται
Αθόρυβα, ανελέητα, σχεδόν κυνικά
Ακινητοποιείται το βλέμμα
Κάντρο η μοναξιά

*Trigger Warning, Ανθολογία Ποιητριών, εκδ. Θεσσαλονίκη 2022.
Ανθολόγηση, επιμέλεια: Μαρία Κατσοπούλου
Artworks: Νόπη Φουντουκίδου