Τόνια Κοσμαδάκη, Πέτρα

Πάρε μια πέτρα
δωσ΄ μου μια πέτρα
οργή
έχω πολύ
κι εσύ
φταίνε όλοι
αιτία
κάθε αιτία είναι λαμπρή
να είμαι περισσότερο ματωμένος
σήμερα
σήμερα και τίποτα
το σήμερα είναι τα πάντα
αφή
το ελάττωμα
πωλείται οικειότητα
η συσκευασία περιέχει και την ηχώ της
τι; είσαι αισχρός
αισχρά πράττεις και πατάς
εγώ;
κι εγώ
και τίποτα
τίποτα
ποιος αξίζει περισσότερη λύπηση
ποιος είναι πιο δυνατός
Εσύ;
Χτύπα με

–

Δήμητρα Κωτούλα, Απόσταξη (στην κόρη μου)

Γελώ μηχανικά.
Το καταλαβαίνεις.
Σκαρφαλώνεις πάνω μου
και σφίγγοντας
με χαϊδεύεις
βίαια
για να βγάλεις
το μαύρο
που σήμερα φορώ
από πάνω μου
μαζί με
τους κολαφισμούς
τα ραπίσματα
τους γέλωτας
τους εμπτυσμούς
τας ύβρεις
τον κάλαμον
τους ήλους
την λόγχην
αχ, τη λόγχη
ό,τι μπήχτηκε μέσα μου
ξανά και ξανά
σαν λόγχη.
Όταν τα φορώ
δε με μυρίζεις

–

Γωγώ Λιανού, Άνθρωπος αγάπησε άνθρωπο

Άνθρωπος αγάπησε άνθρωπο.
Αυτό ήταν που σε σόκαρε;
Πίστευα σ’ έναν θεό.
Ο γιατρός μου, μου λέει να κάνω υπομονή.
Η μαμά μου, μου λέει ότι θ’ αλλάξει ο κόσμος.
Κι εγώ στη μέση μαζί με το φόβο.
Φοβάμαι να ζήσω εκεί που η άνοιξη δεν έρχεται πια.

Φοβάμαι ν’ αγαπήσω.
Γιατί όποιον αγαπά, τον σκοτώνουν.
Άνθρωπος αγάπησε άνθρωπο.
Κι είμαι περήφανη γι΄ αυτό.
Κι από αύριο θα σταματήσω να φοβάμαι.
Γιατί, άνθρωπος αγάπησε άνθρωπο.
Κι αυτό σημαίνει πως υπάρχει ελπίδα.
Σωστά;
Μαμά, δεν φοβάμαι πια.
Γιατρέ, τέλος τα φάρμακα.
Τώρα μπορώ.

*Trigger Warning, Ανθολογία Ποιητριών, εκδ. Θεσσαλονίκη 2022.
Ανθολόγηση, επιμέλεια: Μαρία Κατσοπούλου
Artworks: Νόπη Φουντουκίδου