Έλα να πιούμε απόψε ένα ποτό
Οφείλουμε να την τελειώσουμε τη νύχτα.

Θαμποί αρχίζουν να φαίνονται οι θαμώνες
όσο εγώ θα υπολογίζω τα τσιγάρα
προτού σου πω τι με πονάει, τι μ’ενοχλεί
θα την τελειώσουμε τη νύχτα σε μια μπάρα.

Ανακριβείς, όχι ανειλικρινείς
ίσως ξεφύγουν δύο λόγια σαν ξυράφια.
Έπειτα πάλι επιστρέφουμε στα ίδια.
Πολιτική, λόγια για εκείνη την αγάπη που μας πάγωσε
και τώρα επιμένει στο ποτήρι.

Προσωρινή μου εξωστρέφεια εσύ,
προσπάθησε αυτό το οίδημα να κρύψεις
που τρώει και με μολύνει τόσα χρόνια.
Καν’το να φαίνεται/ σαν κόκκος άμμου σε έρημο.

Έλα λοιπόν να πιούμε ακόμη ενα ποτό.
Τόσους πολλούς βυθούς συναναστράφηκα
που έγιναν όλα μια επιφάνεια,
που αργά, πολύ αργά… απομακρύνεται.

Αύριο δεν θα θυμάμαι τι πληρώσαμε.
Για τα ποτά.
Και για αυτό, το σάπιο δόντι της ανάμνησης,
που με πονά και άφησα πάνω του αλκοόλ να το μουδιάσει.