Ιαγουάρος μαύρος, κόκκινος ιβίσκος,
ψηλά ιρόκο, ιριδίζων ίντιγκο παντού.
Τι λες; Αρκεί ο ιμπρεσιονισμός;

Ινκόγκνιτο πλέουν οι ιθαγένειες
κι ο ιησουιτισμός σαν ιγκουάνα αλλάζει.

Ένα ιγκλού χρειάζομαι για να κρυφτώ
στήνουν ικρίωμα τα ιερατεία.
Διάολε, παίξτε μια ιρλανδέζικη μπαλάντα!

Ίκαρε, τα φτερά σου δώσε:
Μην κυλιστώ στην τόση ιλύ των ιμπεριαλιστών,
στους ίσκιους της ιντελιγκέντσια…

Ζαλίστηκα απ’ τα ιλουστρασιόν τα ίματζ,
ίνσταγκραμ, ίντερνετ, όλα μαζί,
ιλαροτραγωδία ο κόσμος.

Μας τέλειωσαν οι ιδεολόγοι
όχι η ιδιοτέλεια.

Άπιαστη η ίαση,
μα η ιατρικοποίηση καλά κρατεί.
Στα ιδρύματα θαμμένες ιδιωτικότητες.
Κι ο όρκος του Ιπποκράτη, πατημένος.

Χωράει ο ιδρώτας του Ίμερου σε μέτρο ιαμβικό;

Το ιδεόγραμμά σου ψάχνω στην Ιαπωνία
Πολλά τα ιψενικά τα τρίγωνα…
Μια ιδεοληψία ο έρωτας;
Κάτι σα βλάβη στον ινιακό λοβό;

Ένα ξανθό Ιούλιο προσδοκώ,
με καρτεράει ο ιδιοφυής Ιούδας,
κι άλλο δεν έχω από ιώδιο.

Έλα Ιππότη, μην αργείς.
Φάνηκε ήδη ο ιοβόλος όφις…

*Το ποίημα συμπεριλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή “Αλφαβητάρι των Παθών – Αλχημικοί αλγόριθμοι” που κυκλοφόρησε το 2020 απ’ τις εκδόσεις “Ελευθερουδάκης”.