Κώστας Δεσποινιάδης, Τρία μικρά πεζά

ΕΡΩΤΗΣΗ

Ήρθες ένα βράδυ και με ρώτησες: “Άνθος
που δεν ανθεί για εμάς, υπάρχει;”. Και σου είπα
ψιθυριστά: “Υπάρχει’ όπως κι η σφαίρα που δεν
σκοτώνει εμάς”.

*

Ο ΤΣΑΛΑΠΕΤΕΙΝΟΣ

Το βράδυ είδα στον ύπνο μου πως ήμουν κυνηγός
και σκότωσα έναν πανέμορφο τσαλαπετεινό. Εγώ,
που ποτέ μου δεν έχω πιάσει όπλο κι απεχθάνομαι
το κυνήγι, ένιωσα στο όνειρό μου μια σαδιστική
ικανοποίηση που σκότωσα το αθώο πουλάκι.

*

ΤΟ ΚΕΛΑΪΔΙΣΜΑ

Τα βράδια συχνά ανοίγω το παράθυρο κι ακούω
ένα πουλί. Ένα υπόκωφο, μελαγχολικό κελάιδισμα
σαν μοιρολόι. Από πού έρχεται αυτή η φωνούλα; Τι
προμηνύει μες στα τσιμέντα;

*Από το βιβλίο “Νύχτες που μύριζαν θάνατο”, εκδ. ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ, 2010.

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s