ΑΣΦΥΞΙΑ

(Το κλίμα μπορεί να ξεγελά
μα ο συγκεκριμένος προορισμός
κάθε άλλο παρά ενδείκνυται για ασθματικούς.)

Οι πόρτες κλείνουν.

Τα πρόσωπα στο μετρό ανέκφραστα ως είναι
αρνούνται να δώσουν πνοή, μεταφέροντας από τις ψυχές
το ξηρό μήνυμα της στειρότητας.

Οι πόρτες ανοίγουν.

και τα σώματα στο δρόμο ακέφαλα φαντάζουν,
πεισματικά απρόθυμα να εκτελέσουν το κενό του νου
αποθνήσκουν κάθε δευτερόλεπτο στην ρουτίνα της μητρόπολης.

Το ένα πίσω απ’ τ΄ άλλο διατεταγμένα,
ομοιόμορφα, με τάξη και σεμνά,
ασφυκτιούν σε βήμα στρατιωτικής παρελάσεως
Καθώς οδηγούνται στο χώμα.

Τα κουφάρια τους θα θρέψουν τα κτήνη που κινούν τα νήματα.

*

ΑΙΞΥΣΦΑ

Στα ζείδωρα μονοπάτια της τσιμεντούπολης
κρύβεται η ομορφιά.
Εκεί φωλιάζει η ζωή κυνηγημένη.

-στο πάρκο τα βράδια-
-ο άνεμος ελευθεριακά φυσά…-

Καθώς το κοριτσάκι με σκέρτσο
δείχνει το άλφα σε κύκλο,
τ΄ άνθη αυθαίρετα φυτρώνουν
στην πέτρα και σκίζουν την πέτρα…

*Από τη συλλογή “Αποδράσεις”, Ιούνης-Νοέμβρης 2010, Λάρισα.