Έπαιζε ένας fado ρυθμός
γυρτό το κεφαλάκι σου στο στέρνο του
και λικνιζόσασταν
μέσα στον χρόνο ένα στροβίλισμα ευτυχίας.

Υγρό κρύο, σκούρα σύννεφα.
κι εγώ στην γκρίζα ομίχλη
μ’ ένα φόρεμα μοβ
όλο ξεμάκραινα.

Ανοιχτή η τηλεόραση ξεχασμένη
συνέχιζε να πυροβολεί κατά ριπάς

*Από τη συλλογή “Γιατί το μέλλον μια μικρή κουκίδα”, εκδ. Σαιξπηρικόν, 2018.