Λουκάς Αξελός, Τρία ποιήματα

ΨΗΜΕΝΟ ΚΑΛΑΜΠΟΚΙ

Την είδε που έστριβε στην γωνία.
Μόλις είχαν φιληθεί
και αυτή βρήκε στα κρυφά
την ευκαιρία
να αγοράσει
ένα ψημένο καλαμπόκι
διευρύνοντας
με άμυλο και αλάτι
τον γευστικό της ορίζοντα.

Ν. Μάκρη, Αύγουστος 2017

*

ΦΩΤΙΑ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ ΔΑΣΟΣ

Αναμαλλιασμένα σύννεφα
μπερδεύονται
γύρω από τα βουνά.
Το άγγιγμά τους,
έντονη ανατριχίλα,
σαν μαύρα μαλλιά
που απλωμένα σε ανδρικό στήθος
οδηγούν σε οξείς σπασμούς.

Σε κεραυνούς
που βάζουν φωτιά
στο μαύρο δάσος
λαμπαδιάζοντάς το.

Αθήνα, Ιούλιος 2018

*

ΟΛΑ ΚΑΠΟΤΕ

Όλα κάποτε,
ακόμα και τα καύσιμα της αγάπης,
όλα, τέλος πάντων,
τελειώνουν.
Σαν τα καράβια που βυθίζονται
χωρίς να αισθάνονται την ανάγκη
να δικαιολογηθούν
που άφησαν ημιτελή
την ρότα προορισμού τους.

Ν. Μάκρη, Αύγουστος 2013

*Από την ενότητα “Ψημένο καλαμπόκι” που συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή “Το σθένος των λέξεων”, Εκδόσεις “Στοχαστής”, 2020.

One response to “Λουκάς Αξελός, Τρία ποιήματα

  1. 1. Εικονοποιία ενδιαφέρουσα ( μέσα από την απλότητά της ) με έντονα σημεία υπαινιγμών που, τις έννοιες συμπλέκοντας, ερωτήματα ανοίγουν, ανοίγοντας την όρεξη στην σκέψη του αναγνώστη ( ίσως η μυρωδιά του ψημένου καλαμποκιού συνέβαλε και αυτή ).

    2. Αναμαλλιασμένα σύννεφα αλληγορούν, αινίσσονται, αλλά του ερωτισμού το ρόπτρο αδράχνουν.

    3. Όλα κάποτε τελειώνουν!!! Το ζήτημα είναι, εάν το τέλος επέρχεται μέ ή χωρίς εντελέχεια.

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s