4

For the people of that flow
Are new, the old

New to age as the young
To youth

And to their dwelling
For which the tarred roof

And the stoops and doors-
A world of stoops-
Are petty alibi and satirical wit
Will not serve

Επειδή οι άνθρωποι αυτής της πλημμυρίδας
είναι νέοι, οι γέροι

νέοι στα γηρατειά όπως οι νέοι
στη νιότη

και στις φωλιές τους
με την πίσσα στις στέγες

και τις βεραντούλες στις εισόδους και τις πόρτες
-ένας κόσμος από βεραντούλες-
είναι ανθρωπάκια’ και το χιούμορ
δεν πρόκειται να σώσει την κατάσταση.

5

The great stone
Above the river
In the pylon of the bridge

“1875”

Frozen in the moonlight
In the frozen air over the footpath, consciousness

Which has nothing to gain, which awaits nothing,
Which loves itself

Η μεγάλη πέτρα
πάνω από το ποτάμι
στον πυλώνα της γέφυρας

“1875”

παγωμένη κάτω απ’ το φως του φεγγαριού
στον παγωμένο αέρα πάνω από το μονοπάτι, μια συνείδηση

που δεν έχει τίποτε να κερδίσει, δεν περιμένει τίποτε,
μόνο αγαπά τον εαυτό της

*“Περί πληθείναι”, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2019. Μετάφραση: Ιωνάθαν Μπεργκ.