Μερικές φορές, το μουρμουρητό της λύπης μεταμορφώνεται σε φτεροκόπημα πεταλούδας.

Γεννιόμαστε δίχως να χάσουμε ούτε μια μάχη, κι εδώ, στον κόσμο, αποτυγχάνουμε σε όλες.

Όταν επιλέγεις να γράφεις, να ξαναγράφεις ό,τι ονειρεύτηκες, ό,τι έχασες, ό,τι το ανεπανόρθωτο, ζεις τη μεγαλύτερη δυστυχία που μπορεί να ζηλέψει άνθρωπος.

*

Καθένας απ’ όταν γεννιέται, κουβαλά ένα μικρό κομμάτι της ανθρώπινης τραγωδίας.

Ερημιά κρύβεται κάτω από τα ρούχα. Όταν γδύνομαι λοιπόν, δείχνω την ερημιά μου. Όταν ερημώνω με κάποιον άλλο, νιώθουμε πως μαζί βγαίνουμε έξω απ’ τον χάρτη της καταστροφής.

Η ρήξη δεν είναι ελευθερία παρά δέσμευση με την κριτική επίγνωση των πραγμάτων.

*Από το βιβλίο “Τα απόμακρα σώματα”, Εκδόσεις Bibliotheque, 2019. Μετάφραση: Ιφιγένεια Ντούμη.