Γρηγόρης Σακαλής, Γαλήνη ψυχής

Σ΄ένα ξέφωτο
περπατώντας μέσα
στο δάσος, βρέθηκα
είχε ένα ρυάκι
που έτρεχε
σε μια μικρή κατηφοριά
και έφτιαχνε
μια λιμνούλα
ήταν κάτι εξωτικό
πουλιά κελαηδούσαν
κάθισα κάτω
ξάπλωσα στο χόρτο
έκλεισα τα μάτια
και χάθηκα
δεν ξέρω πόσο
μία ώρα
ή ένα αιώνα
όταν ξύπνησα
ήταν νύχτα
ξαστεριά
τ΄αστέρια έλαμπαν
και η ψυχή μου
είχε γαληνέψει.

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s