Γ.Δ. Σέρμυντ, Τρία ποιήματα

ΟΙ ΚΑΒΟΙ

Είναι φορές που οι κάβοι σπάνε
κι άλλες που λύνονται νωχελικά.
Τα πλοία τότε ταξιδεύουν.
Τα λιμάνια μένουν άδεια.

Και ήταν εκείνη η φορά
που ο κάβος ξήλωσε τη δέστρα
και την προβλήτα γκρέμισε μεμιάς

και πλοίο άλλο δεν σταμάτησε
ποτέ
να ταξιδεύει.

*

Η ΑΓΚΥΡΑ

Κρέμεται από το σώμα μου
μια σκουριασμένη άγκυρα
που με κρατάει χρόνια δώ
σε τούτο τον απάγκιο όρμο
της Ιθάκης σας.

Βυθίζεται στ΄ απαγορευτικά
μα ύστερα λεν ταξίδια στάζει
και μόνο εγώ μπορώ να δω
πως πνίγεται και κλαίει.

*

ΣΤΗΝ ΚΟΥΠΑΣΤΗ

Καμιά φορά, μια ανεμόσκαλα
κρεμασμένη στα έξαλα ενός γκαζάδικου
εκλιπαρεί την παραμονεύουσα Χάρυβδη
για μια συμφορά χειρότερη
από τη νοσταλγία.

*Από τη συλλογή “υγροί μετεωρίτες”, εκδ. πρότζεκτ ερσίλια, Απρίλιος 2021.

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s