ΔΕΙΛΙΝΕΣ ΣΚΙΕΣ

Ο κήπος μοσχοβολά ανάσες
κομμάτια σώματα σκύβουν στην πόρτα
αγγίζουν το ρόπτρο μαλακά
ακουμπούν με δισταγμό στα σκαλοπάτια
τις ελάχιστες στιγμές

Θα γεράσω σκεπτόμενη

*

ΑΙΧΜΗΡΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ

Συμβαίνει έστω νωρίς
να μαζεύω μία μία τις καρφίτσες απ’ το πάτωμα
με την ίδια κίνηση που το μυαλό τινάζει
από πάνω του έστω αργά
κάθε λέξη που στην άκρη της
μια στάλα αίμα
τρέχει

*

ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΩΛΙΑΣ

Κλεφτές ματιές πίσω απ’ την κουρτίνα
Το ραδιόφωνο κολλημένο στις ειδήσεις
Στην ταράτσα λιάζονταν χαρές
μικρομεσαίες
Σοκολάτα έλιωνε στα δάχτυλα

Το σπίτι στενό ζαχαρένια καλύβα
δύσκολο να χωρέσει το περισσότερο
Η διάθεση άντε να τελειώνουμε
να φύγουμε επιτέλους αποδώ
Στάχτες παντού

Η βόλτα στο πάρκο το μόνο καθαρό σημείο

*Από τη συλλογή “Παραμύθια ανάποδα”, Εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα 2020.