ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΠΥΡΕΤΟ
Εσύ ντύνεσαι την καθημερινή χαρά
και εγώ τσουβάλι κενό θα νικήσω
σχεδόν εξαντλημένος, ένα κομμάτι μουσικής
που χάρισες στο σκοτάδι
Απόψε δεν θα χτυπηθώ με τα ποιήματα
ελίσσομαι στους βράχους της καρδιάς σου
ορμητικά!
Γρατζουνισμένη αγάπη…
*
ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ
Σ’ έχω χάσει…
δεν ήταν πόλη αυτή, ήταν κρατήρας και σ’ έκαιγε.
Φοβάμαι τα κεφαλαία “Σ”ίγμα
κι αυτήν την πάντα ατράνταχτη λογική σου,
που μου αρπάζει τις λιακάδες.
Σε άφησαν οριστικά!
Και συ σαν κουρνιαγμένος αναστεναγμός να φυσάει,
Στ’ αυτιά των ειδικών απεγνωσμένα.
Η άνοιξη μου χτυπά επίμονα την πόρτα
Και πνίγομαι και φοβάμαι
ΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ “Σ”ΙΓΜΑ…
*Από τη συλλογή “Αεράκια φαρμάκια”, Εκδόσεις Εκάτη, 2021.
To Koskino 
Δημιουργία εικόνων που σχηματίζουν αντιφάσεις τέτοιες, που, μόνο η παράκρουση ενός ρομαντικού, αυτοτυραννικού πυρετού μπορεί να γεφυρώσει, και, το τσουβάλι τ’ αδειανό να αντιμετωπίσει νικηφόρα τους βράχους μιας καρδιάς που, ενώ, τίποτε δεν μπορεί να νοιώσει, ωστόσο, είναι εις θέσιν, να ντυθεί την καθημερινή χαρά.
Η φυλακή της αγοραίας αλητείας των ανέλεγκτων από τους ιδιώτες ειδικών, μια αλήθεια αποτρόπαια, πνίγοντας την ζωή, σωριάζει : – Η λογική αρπάζει τις λιακάδες – ! Μα εσείς, λογικά, φοβούμενος της λογικής το διφορούμενο ρευστό στο κεφαλαίο σίγμα που τις λιακάδες κλέβει, ξεσπάτε σε εκείνην που δεν έφταιξε και ερωτευμένη σας κτυπά επίμονα την πόρτα.