ΣΚΕΨΕΙΣ ΗΛΙΟΚΥΜΜΑΤΑ
Σκέψεις ηλιοκύμματα
Ξεσηκώνουν σάλο
Τα πρόσωπα της νύχτας φωτίζονται
Κουρσεύουν κάστρα
Και τυφλωμένες μελαγχολίες
Στις χαραγματιές του χρόνου
*
Η ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΑΠΑΤΗΜΕΝΗ
Η αθωότητα πεθαίνει απατημένη
Τα σύγχρονα κώνεια καταβροχθίζονται
Σε στενωπούς καταστημάτων
Σωριάζονται με ενδοφλέβιες εμπορικότητας
*
ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΕΥΣΕΙ
Αγωνιούμε να συνταιριάξουμε το χρόνο
Ελπίζουμε να καλοκαιρεύσει
Να πλεύσουν σε μια κατεύθυνση
Τα καράβια
Να κυριεύσουμε τις αισθήσεις
Νησιά απάτητα
Με άγνωστα ονόματα
Η δυναμική του συμπυκνωμένου λόγου εικονίζεται, αποσπώντας τον αναγνώστη.
Η Ποίηση πάλι μάχεται με ενδοφλέβιες κριτικής – δηκτικής, αγγέλοντας στην νοησιαρχία ( που με σκέψεις ηλιοκύματα σάλο ξεσηκώνει ), υπενθυμίζοντας, την μήτρα – μητέρα προέλευσής της, την αίσθηση.
Reblogged this on Manolis.