ΦΩΣΦΟΡΟΣ

Καθώς με αγγίζεις
Η άρνηση φορτίζεται
Προσκολλάται
στις θετικές πρωτεΐνες
των δαχτύλων σου
Τα αποτυπώματά σου
παραμένουν στο δέρμα μου
σπινθήρες μετά την τριβή

Ηλεκτρισμένο το σώμα μου
φωσφορίζει τις νύχτες
φωτίζει στην κάμαρα πέρα ως πέρα
για να μπορώ να κυνηγώ
όλη νύχτα τη σκιά σου.

*

Η ΑΡΕΝΑ ΤΩΝ ΔΙΔΥΜΩΝ ΒΥΘΩΝ

Ανάμεσα σε εμένα και εσένα
είναι τα δάχτυλά μου
μέσα από τα δάχτυλά μου
ξεπηδούν λέξεις
καμπύλες, τετράγωνες, μυτερές,
περιστρέφονται στο διάστημα ανάμεσά μας
φεύγουν από τα χέρια μου
πετούν, σε αγγίζουν, τις χάνω, τις ξαναβρίσκω
αλλάζουν σχήματα, ιδρώνουν, πονάνε
όπως εσύ τόσο με εμένα

Ενώ όλη αυτή την ώρα
το μόνο που θέλω να πω
το μόνο που θέλεις να κάνεις
είναι να βάλεις τη γλώσσα σου πάνω στα δάχτυλά μου.

*

ΟΙ ΚΟΚΚΟΙ ΤΟΥ ΚΑΦΕ

Αφήνω τα μαλλιά μου μακριά
απλώνω τα χέρια μου ανοιχτά
ξεδιπλώνω τα πόδια
ξεσφίγγω
αναδιπλώνομαι
εκτείνομαι
Μα όσο κι αν ξετυλίγομαι
δεν μπορώ
να περικυκλώσω
τα όρια του άδειου μου

Στο φλιτζάνι μου
ο καφές με τα βουτήματα
με περιγελούν
Πριν από εμένα
έχουν αγγίξει τη γλώσσα σου.

*Από τη συλλογή “φιλιά στο κενό”, Εκδόσεις Μελάνι, Ιούνιος 2020.