οι μούσες κρεμάστηκαν στις ροδακινιές
η θάλασσα μύρισε κάρβουνο
και γω περπατώ
λίγο νέος
λίγο γέρος
λίγο σοφός
λίγο ανίδεος
παραπάνω θλίψη δε χωράει
και να
γίνομαι καλός
γίνομαι κακός
και όλα τα πράγματα του κόσμου
δεν υπάρχουν πια
μόνο περπατώ
μ’ ένα άδειο κεφάλι
μ’ ένα άδειο κορμί
οι λέξεις στερεύουν
η καρδιά πεθαίνει
δεν ξέρω πως συμβαίνει αυτό
δεν υπάρχει κανείς
δεν υπάρχει τίποτα
κρέμομαι στην άρπα μου
ενώ οι μούσες παραπατάνε
τα λιμάνια καίγονται
λίγο τρελός
λίγο δυνατός
λίγο σοφός
λίγο ηλίθιος
περπατώ

*Από τη συλλογή «Αυτά που γράφτηκαν κάτω από βρώμικο φως».

**Αναδημοσίευση από εδώ: https://christinehag.wordpress.com/2021/06/13/auta-pou-graftikan-kato-apo-vromiko-fos/