ΤΟ ΞΥΡΑΦΙ
Επειδή έμαθα να ζω
απ’ τις εκλάμψεις
του φωτός που φέγγει
όταν χαράσσεται
το παραπέτασμα του κόσμου

αδυνατώ να ζήσω μακριά σου

γιατί εσύ
ήσουνα για μένα
το ξυράφι

*

ΒΕΡΟΝΑ 2018
Παλιά ήταν το μίσος των οικογενειών
εκείνα τα γκρεμνά μπαλκόνια στη Βερόνα
οι μπράβοι του πατέρα σου
(που μ’ ήθελαν νεκρό)

Κάποτε ήταν ζήτημα κοινωνικό:
γάμοι συμφέροντος
οι προίκες, τα συμβόλαια
οι περιτοίχιστες αυλές

Τώρα σαν να κλείστηκαν όλα
μέσα στην κοιλιά σου
και σε ανακατεύουν,
μέσα στο μυαλό σου
και σε θολώνουν,
μέσα στους μύες σου
και σε παραλύουν

…λίγο πριν πατήσω το κουμπί
του θυροτηλεφώνου

Κόρη του Καπουλέτου,
είμαι στον δρόμο σου
και σε περιμένω

*Από τη συλλογή “Γεωγραφίες της απουσίας, Εκδόσεις Κουρσάλ, 2021.