ΣΤΟ ΑΚΡΟΤΑΙΝΑΡΟ

Του ακροταινάρου σε περιμένει θάλασσα
φοβούνται οι ασφόδελοι τα τέλειά της ρίγη
του μαύρου πέλαγου πιο κίτρινοι
γίνονται τώρα ένα με το φως
το διαλυμένο τέθριππο
τις πύλες του θανάτου

(λιβάδι δίχως άνθη σκοτεινά
νερά, προετοιμάσου)

*

Η ΘΥΡΑ

κρούει την θύραν – ο τρελός
φέρνει μια γλάστρα μ’ ανθισμένα χόρτα
κλεμμένη μοιάζει άρα μαγική
μόνο για το κλειστό δωμάτιο στολίδι

τι ήρθε ετούτος ο τρελός να κρούσει
μιαν άσπρη θύρα από πολύν καιρό θαμμένη
κάτω από χώματα ευθύνης; μες
στα υπόγεια της ξένης σου ζωής;

*

ΑΛΛΗ ΖΩΗ

είχα θυμάμαι άλλη μια ζωή
σίγουρη σαν τη σιφονιέρα τη λευκή ωραία
κάθε απόγεμα μετά το φαγητό έτρεχα εκεί
Κοντά ένα πιάτο μανταρίνια κι ένα – το ίδιο πάντα
που δεν προλάβαινα να το διαβάσω –
τραύμα παιδικό

(Μέσα δεν ήταν όσο έξω σκοτεινά
κι ας το επικίνδυνο ισόγειο κι η σκάλα
για τα ψηλά ακατόρθωτη)

*Από τη συλλογή “θαυματουργή πλην έρημος”, Εκδόσεις Κουκκίδα, 2018.