Κωνσταντίνος Χ. Λουκόπουλος, Έξι μικρά πεζά ποιήματα

το επιλήσμον φως

Κι ας φαινόμαστε περισσότερο εκτεθειμένοι στο επιλήσμον φως. Μάτια αφού δεν θα έχουμε να αντιληφθούμε την έκθεση ιδίοις όμμασι

το εννοιοδοτικό σκοτάδι

Και να πάψει να επιβιώνει το φως, δεν θα πάψει ως υπόσταση. Θα δύναται τότε να οριστεί ισχυρά μέσω της άρνησής του. Έτσι θα το σκέφτομαι πλέον: ως ένα ισχυρό κενό που μαχαιρώνει το σκοτάδι μας.

ένας Ροβεσπιέρος

Συνέβησαν κι άλλες επαναστάσεις πλην της Γαλλικής. Θέμα παιδείας τι και ποιον αφήνεις να σε βασιλεύσει. Ότι θα βασιλεύεσαι, πάντως, είναι γεγονός.

αυτοαναφορά

Για χρόνια γερνά η ζωή σου πριν καν γεράσει μέσα σ’ εκείνο το ζαρωμένο ποντίκι που υπήρξε ο φόβος σου να υπάρξεις.

η άυπνη γαρδένια

Ώσπου κάποτε κι οι ψαλιδιές στομώνουν από την υπερβολική βλάστηση’ είναι τότε που ο έρωτας φοράει την άυπνη γαρδένια του.

η δίψα

Κι είτε από έρωτα από απόγνωση κορυφώνεται η δίψα σου ενώ υποκρίνεται την κοίτη.

*Από τη συλλογή ”γενόσημα”, ΑΩ Εκδόσεις, Ιούλιος 2021.

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s