A window, a dawn, … as shadows, are barely seen
Two chairs, a bookshelf on the wall.
Did I wake up? Or the ethereal lilac’s smell
I fancied in my dream?

Or this is through the grieving parting,
Through those dim and smoky clouds,
A shadow is reaching out
And smiles from afar?

Ένα παράθυρο, μια αυγή, … σαν σκιές, που μόλις φαίνονται…

Ένα παράθυρο, μια αυγή, … σαν σκιές, που μόλις φαίνονται
Δύο καρέκλες, ένα ράφι στον τοίχο.
Ξύπνησα; Ή φαντάστηκα τη μυρωδιά
της αιθέριας πασχαλιάς
στο όνειρό μου;

Ή αυτό είναι μέσω του θρηνητικού χωρισμού,
Μέσα από αυτά τα θαμπά και καπνισμένα σύννεφα,
Μια σκιά απλώνεται
Και χαμόγελα από μακριά;

*Απόδοση: Δημήτρης Τρωαδίτης.

**Ο Georgy Adamovich ήταν Ρώσος ποιητής, που γεννήθηκε στις 19 Απρίλη 1892 στη Μόσχα και πέθανε στις 21 Φλεβάρη 1972 στη Νίκαια της Γαλλίας. Έφυγε από την πρώην ΕΣΣΔ το 1923. Εκτός από την ποίηση, ασχολήθηλε με τη λογοτεχνική κριτική και τη μετάφραση.