ΣΑΝ ΧΟΡΤΟ ΤΡΥΦΕΡΟ

Κράτα με στη μνήμη σου
σαν ένα χόρτο τρυφερό
που άκαιρα φύτρωσε
μες στα χαλάσματα
κι έχασε κει το πρόσωπό του,
καθώς δάσος αφρισμένο
μετά από δυνατή βροχή,
όπως πέτρα δύσκολη
που δεν μπόρεσες,
κράτα με
όπως την άσπρη γραμμή
που αφήνει πίσω του
το πλοίο σαν φεύγει.

*

ΕΡΩΤΟΓΡΑΦΗΜΑ

ΙΑ’
Οι κραυγές μας ξυπνούν
τους ανύποπτους ένοικους
αυτού τού κόσμου.

ΙΒ’
Στ’ ανοιχτά σου σκέλη
η τρυφερότητά μου
εντοιχίζεται.

ΙΕ’
Σε κοιτώ από το πλάι- φυσάει.
Η νύχτα μάς μετατοπίζει
σε άλλα σχήματα, σε άλλες εποχές,
με διαφορετικά υλικά
εγγράφεται τώρα ο ήχος μας.
Κυλιόμαστε σε μια σκοτεινή
ακρογιαλιά- χώρα θανάτου.
Μέσα απ’ τα ρούχα μας περνούν
οι παγεροί διαβάτες.

ΙΖ’
Βυζαίνω τη σκέψη σου
με λέξεις καθαγιασμένης χυδαιότητας ∙
η φωνή σου βραχνιάζει,
ζεματάει το σάλιο σου,
τα ρουθούνια σου ανοίγουν μεθυσμένα.
Βγαίνω από τον εαυτό μου
και βυθίζομαι σ’ εσένα,
τα κορμιά μας ανάβουν ενωμένα,
ενώ τα πράγματα εξατμίζονται γύρω μας
καθώς με σπασμούς
περνάμε μυστικά στην άλλη άκρη.

*Από τη συλλογή «Ερωτογράφημα», εκδόσεις «Τραμ», Θεσσαλονίκη.
**Το σχέδιο της ανάρτησης ήταν ένα από τα τέσσερα που συνόδευαν την πρώτη έκδοση του «Ερωτογραφήματος» και ανήκει στον Πάνο Ζαχαρόπουλο.