ΠΕΝΘΟΣ

Το να είσαι γυναίκα
σημαίνει να είσαι υποταγμένη, μαμά

μου πήραν τα πάντα

μια γυναίκα την παιδικότητά μου
ένας άνδρας τη θηλυκότητά μου

ο Θεός δεν έπρεπε να είχε δημιουργήσει τη γυναίκα
ο Θεός δεν ξέρει να γεννάει

ορίστε έσπασαν τα πλευρά
όλων των ανδρών

ο λαιμός μας έγινε λεπτότερος από τρίχα

οι άνδρες μας κουβαλούν στους ώμους τους
σα σωρούς

μείναμε κάτω από τα πόδια τους

ελαφριές σαν ένα φτερό πετάξαμε
από μια σφαίρα σε έναν Αδάμ

και τα λόγια μου μαμά
είναι τα χνάρια τους.

Πριν από εμένα υπήρχαν έρημοι

Είδα πως έτρωγαν το κουφάρι μου
δεν είπα “φέρε με στη γη!”
βρήκα τον εαυτό μου γύρω από τη φωτιά
σαν την καμπούρα της καμήλας
διπλώθηκα όσο περνούσα μέσα από τη γη

μάζεψαν μια χούφτα άμμου στις παλάμες τους
και τη σκόρπισαν…
τις νύχτες κοιμήθηκα στα αποτυπώματα των ζώων
το σώμα μου έπλεε σε κύματα
όταν τελείωσε η άμμος
μέσα στο φερετζέ μου βρέθηκαν τα μάτια μου
“πού είναι ο κόσμος”
-αν και είμαι μια Βεδουίνα μέσα στην έρημο της επιθυμίας-

μπροστά στη νύχτα έπεσαν χουρμάδες στο μυαλό μου
μη μπορώντας να βρω ήχο τόσο ευρύ όσο της Σαχάρας
έψαξα στην καρδιά μου.

*

ΕΤΣΙ ΛΕΝΕ

Ορμώντας στο πλήθος ρωτώ
“είσαι η μητέρα μου;”
την κουφάλα ενός δέντρου
τα πουλιά που είναι διασκορπισμένα στον ουρανό
κοιτάζουν τα μάτια μου
πάνω από τη γλώσσα μου και
από τα χέρια μου περνούν γέφυρες…
εγώ μέσα σε μια ιστορία
με μαλλιά φτιαγμένα από ιστορίες

πιάνω και σφίγγω τα πλευρά μου
και η ανθρωπιά ωριμάζει στα μάτια μου

ορμώντας στο πλήθος ρωτώ
και απαντούν “πρέπει να είχα μια μητέρα”

σα φλούδα πορτοκαλιού
έτσι λένε…

*

ΜΠΑΜΠΑ

Δεν έχουμε καμιά γέφυρα ανάμεσά μας
εκτός από το ότι υπάρχουμε στον ίδιο κόσμο

σε αυτό το μέρος που με έφερε το νερό
εσύ είσαι η κοίτη που στεγνώνει πίσω μου

όπως η ζωή, αιφνίδια και μάταια

αλήθεια έχεις καμιά ιδέα
για ποιο λόγο ήρθαμε εδώ

για ποιο λόγο μέσα στην ανυπαρξία
κράτησες ατέλειωτα έναν καθρέφτη στο πρόσωπό μου

αισθάνθηκες περήφανος όταν έγινες πατέρας
της μοναξιάς και του πόνου

τώρα κοιτάζω τη ζωή από τα όνειρά μου

εσύ χάνεσαι
σα φωνή που βάζω στο αθόρυβο
μπαμπά…

*Η Muesser Yeniay γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1984. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Ege της Σμύρνης και είναι διδάκτωρ Τουρκικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Bilkent στην Άγκυρα.
**Μετάφραση: Κατερίνα Αυγέρη.
***Τα ποιήματα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό ‘Ποιητικά”.