ΕΝΕΧΥΡΟ

μέσα στον καθρέφτη αναβλύζουν πεταλούδες
στα φτερά τους ραγίζει η πανσέληνος
ένα κομμάτι για εμένα
ένα για εσένα
και ένα για όλους τους ονειροπόλους των
αόρατων εμπροσθοφυλακών
στα θέατρα του ανθρωπίνου νου
που εν ώρα της παράστασης
παίζανε τη μακριά γαϊδούρα
στις άγριες
οροσειρες
ενός διάφανου
ορίζοντα

*

ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ

Αυτή η πέτρα, μιλάει με γρίφους
Αυτός ο δρόμος, με δύο πόδια και ένα φανάρι
Αυτό το τιμόνι, στροβιλίζουν οι Εκατόγχειρες
Αυτός ο άνθρωπος, που μυρίζει τα αγκάθια
Αυτά τα αγκάθια, είναι οι επίσημοι δακτυλογράφοι
Αυτός ο ύπνος, ο γεμάτος δάφνες
Αυτός ο ήχος, που περνάει απ’ τις κουμπότρυπες
Αυτός ο κήπος, μεγαλωμένος στη σπηλιά μου
Αυτά τα άνθη, που σαν εντεταλμένοι οδοστρωτήρες
Αυτή η νύχτα, που βήχουμε συνθηματικά
Μπροστά από τη θηριόμορφη αυλόπορτα
Ό,τι κανένα πρόσωπο δεν ξεκλειδώνει

*Από τη συλλογή “Ποιήματα”, Εκδόσεις Φαρφουλάς, Οκτώβριος 2021.