Βγαίνουν τη νύχτα ἀπό τά παλιοκόνακα,
οἱ μουλόσποροι τοῦ Πετρόμπεη.

Διψοῦν γιά αἷμα!

Πουλᾶνε πατρίδα.
Κομματάκια τίμιο Αἰγαῖο, ψίχουλα Μακρυγιάννη
Παπαδιαμάντη, θαυματουργά ’γκωνάρια
σμύρνα καί λίβανον!

Καλοῦν τόν κόσμο να γεννήσει ἥρωες,
πολλούς ἥρωες γιά τα νεκροταφεῖα.
Ἀνοίγουν Κερκόπορτες καί κορδώνονται
γιά κατορθώματα ἄλλων
μάχονται τήν Ἐταιρεία ὡς εἰδικοί τά μολέματα
οἱ βρωμιαρέοι ζητιάνοι κατηχτητές,
χαλκιάδες, δοῦλοι ἀπαίσιοι!

Ἡ πείνα τους γεννάει κράτος κι ὕστερα
ἐφορμοῦν καί τό καταλαμβάνουν
γι’ αὐτούς καί τά παιδιά τους·
οἱ μισεροί τρωγλοδύτες καί κατόπι
ζητοῦν ἀπό τούς ἄλλους προσκυνοχάρτι.

Μέ τή χλωρίνη στό χέρι
ξεκινοῦν ἀπ’ τήν Βέρβιτσα,
φτάνουν στήν πρωτεύουσα πλύστρες·
προκόβουν μέ τά χρόνια
οἱ μισθοσυντήρητοι τῆς πατρίδος
κι ἔρχεται ἡ ὥρα ὅπου, οἱ ρυπαροί χωροφύλακες
σαρώνουν τά κρατικά βραβεῖα καί κάτι ἄλλα
–βραβεῖο νά ’ναι κι ἂς εἶναι τῆς Βιβλιοδεσίας!–
καί μέ τό κλέος τοῦ πατριώτη καί τό νεῖκος τοῦ ἀδικημένου
ἀγωνίζονται γιά τό δίκαιο τῆς φυλῆς.

Νύχτα βγαίνουν οἱ μουλόσποροι τοῦ Πετρόμπεη
Καί σπέρνουν θάνατο κι ἐπετείους καί Κόκκινες Μηλιὲς
Κομματάκια τίμιο Αἰγαῖο καί ψίχουλα Μακρυγιάννη…

*Από την ποιητική συλλογή “Το φράγμα της μνήμης”, Εκδόσεις “Οροπέδιο), Αθήνα 2017.