Ο ΠΕΝΤΟΖΑΛΗΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

Λοιπόν
του χύθηκε το όνειρο στο πάτωμα
να τρίβουν στρατηγοί με τα γαλόνια τους
και να μην φεύγει τ’ άσπρο της υπόσχεσης
να βγάζει κόκκινους αφρούς

αλλά ακόμη και χωρίς αυτούς
χωρίς κανένα υπερσυντέλικο
μιάν έστω πυρασφάλεια
αυτή που δικαιούται η ψυχή

και δώσ’ του βρυχηθμούς ο θάνατος
στο τέλος σπάει τα τύμπανα

αλλά να μην ψαρώνεις – κοίταξε

είναι μονάχα βρυχηθμός
το λεν κι οι δείχτες στο ρολόι σου:

θάρρος και κάτι δευτερόλεπτα

Λέω
οι δείχτες στο ρολόι του

αλλά ακόμη και χωρίς αυτούς

Ο Σαλβαντόρ Αλλιέντε

από μόνος του ποίημα.

*

ΕΝ ΜΕΣΩ ΥΕΤΩΝ ΚΑΙ ΚΟΠΕΤΩΝ

Μνήμη Νίκου Καρούζου

Πολύ πιο πάνω απ’ τα καυσαέρια
βλέπω την τρομερή βολίδα
να παίρνει παραμάζωμα τα σύννεφα
κι όλες τις προσευχές

που μαύρισαν στην άκρη

Ένα μεγάλο δίχτυ ο κόσμος

κάτω
έχουν ανάψει τα στοιχήματα:
πως δεν μπορεί
τα καύσιμα
πως δεν μπορεί
η βαρύτητα
ένας κρατήρας είναι πάντα
ένας κρατήρας
εγώ θα φέρω τη μεζούρα μου
εγώ θα φέρω το στυπόχαρτο

Σ ι χ τ ί ρ ι σ ε τ ο υ ς ρ ε Ν ι κ ό λ α ε

τα ίδια δεν κάναν και με το φεγγάρι;

*Από τη συλλογή “Ισόπαλο τραύμα”, εκδόσεις “Κέδρος”.