Με την αλμύρα στη ματιά
και με τ’ αστροπελέκι
τους βράχους πελεκά η σιωπή.
Τους βράχους πολεμάμε.
Ψιλή βροχή,
σταχτιά βροχή,
φυτεύεις τ΄ όνειρό μας,
φυτεύεις ένα στάχυ φως
φυτεύεις δυο άστρα γιασεμιά
και τρεις καρδιές γαρούφαλλο.
Στήνουνε τα τσαντήρια μας
στο ξάγναντο του ανέμου,
στο ξάγναντο της ερημιάς,
με μια παντιέρα θάλασσα,
με μια παντιέρα ήλιο.
*Από τη συλλογή “Ποιήματα” (1950).
Όταν η φαντασία υπαινίσσεται ! η πραγματικότης όσο αμείλικτη ! στην παραμυθία την ιδιόρρυθμη της παραδόξου της ποιήσεως θαλπωρής αυτομολεί, με μιά παντιέρα θάλασσα με μιά παντιέρα ήλιο.