“Αδερφή με τη γούνα”

Αδερφή με τη γούνα “-Με την κωλοπαρέα τον κράζει-Χρόνια του πετάει-Τσιγκάκια μπίρας και πέτρες-Τον ξεφτιλίζει σαν θέαμα-Τον κάνει στα σάλια-Αλλά κάποιο βράδυ-Η “Αδερφή με τη γούνα ”-Είν’ ο μόνος που θα σταματήσει-Σε δυστύχημά του με αμάξι-Καλώντας ασθενοφόρο-Σύντομα στον τόπο-Σμπαραλιασμένα τα ζυγωματικά του-Χτυπώντας στου νεκρού συνοδηγού το κεφάλι-Βγαίνει απ’το πίσω κάθισμά του-Φάσμα στα αίμα-Κι η “Αδερφή με τη γούνα”-Που κράζει-Με την κωλοπαρέα-Χρόνια-Τρέχει και του βάζει τη γούνα-Να τον προστατέψει απ’ το αγιάζι-Μ’ αυτήν τον αποχαιρετά στο φορείο-Του τη χαρίζει-Απλά σαν ενθύμιο-Του κρατάει το χέρι σαν φίλος-Η “Αδερφή με τη γούνα ” που κράζει-Με την κωλοπαρέα-Χρόνια-

*

Καφάσια για σκαμνάκια

Ο γέρος του εγκρεμίστη στη βοσκή-Με στηριγμένα στο γείσο του κεράκια-Μια φλογίτσα στα πέρατα ζωή-Σαν το μεγάλο ζωγράφο στα χωράφια-Το πατρικό ξενώνας για Στουτγκάρδια-Και το μαντρί της τράπεζας χαρτάκια-Κι αυτός με Εβγα γωνιακός με τα καφάσια για σκαμνάκια για όσους τα πίνανε τα βράδια-Στο τι Αθήνα τι Σικάγο-Όσιος μπάστακας μέχρι το τέλος να θυμίζει-Πως στα κατσάβραχα μια μέρα θα γυρίσει-Απάνω σε ένα βράχο -Να κάθεται σαν το κατσίκι-Στη σύνταξη-Κρατώντας μια βαλίτσα-Χαιρετησε με δάκρυα-Οι επόμενοι πετάξαν’ τα καφάσια-Βάλαν’ σκαμπό και καρεκλάκια-Μα όλοι σταμάτησαν εκεί να πίνουνε τα βράδια-0 γέρος του εγκρεμίστη στη βοσκή-Με στηριγμένα στο γείσο του κεράκια-Μία φλογίτσα στα πέρατα ζωηή-Σαν το μεγάλο ζωγράφο στα χωράφια-

*Από τη συλλογή “Κάθαρμα”, εκδόσεις Οδός Πανός, 2020.