Τότε που εφιάλτες στα στρατόπεδα
Γίνονταν πραγματικότης
Τότε που οι άρρωστοι ματώνουν τα κρεββάτια τους
Τότε που ορφανεύουν οι άνθρωποι
Τότε φεύγω, το χάραμα, την ώρα της ξεκούρασης
την ώρα της ανακωχής
Την ώρα που τα ανομολόγητα
Γίνονται ανάμνηση βουβή.

*Από τη συλλογή “Η Ερημη Πόλη” (2016)

**https://eyelands.gr/2016/10/08/η-ποίηση-της-μαρίας-πανούτσου/