αν δεν ήταν τόσο δειλή θα του έλεγε
να βρεθούν το συντομότερο δυνατό
θα του έλεγε ότι θέλει να καταδύσει στα μάτια του
θα του έλεγε ότι το χαμόγελό του
η πιο ζεστή θάλασσα για το χειμώνα που έρχεται
χωρίς ούτε ένα πνιγμένο στο βυθό της
θα του έλεγε ότι δεν φταίει εκείνη
που είναι τόσο όμορφος
και τόσο νέος
(όσο έγινε ο κόσμος την στιγμή που της χαμογέλασε)
θα του έλεγε ότι η ομορφιά της ανήκει
όπως εκείνη στην ποίηση
θα τον φώναζε στρείδι
θα τον φώναζε μαργαριτάρι
θα τον φώναζε ενδυμίωνα
θα τον φώναζε χάδι
βελούδο
άμμο
που τρέχει μέσα από τα δάχτυλα όπως στο τραγούδι του κοέν
θα τον φώναζε
εσύ
καθρέφτη
μελωδία
μότσαρτ
θα τον φώναζε μότσαρτ
θα τον άκουγε αδιάλλειπτα
όλη μέρα κι όλη νύχτα
αν δεν ήταν τόσο δειλή θα του έγραφε ένα τραγούδι
θα του έδιωχνε κάθε βιασύνη και θα τον χάριζε στην αιωνιότητα
θα τον βύθιζε στην αθανασία
ευθύς αμέσως
και δεν ήταν
To Koskino 