ΑΝΩΦΕΛΗΣ ΔΙΗΓΗΣΗ

Έλα πιό κοντά μου λεκτικά
χωρίς να κοπείς στο ξύρισμα
κοίτα τις κατακόμβες κάτω από τα μαξιλάρια
κοίτα τα σημάδια από καρφιά στα άκρα μου
κάποτε με σταύρωσαν και με ξέχασαν εκεί
μα το συνήθισα καλά είναι κι έτσι
βλέπω τον κόσμο με άλλο μάτι
το βλέμμα μου πότε χάνεται
και πότε επανέρχεται θεϊκός
τα σημάδια δείχνουν πια τα όριά μου
από το εσωτερικό της αριστερής παλάμης ξεκινώ
την πορεία μου και εκτείνομαι μέχρι τις διηγήσεις των
παραμυθιών μου.
οι λέξεις αποφεύγουν να πουν την ιστορία μου
και οι άνεμοι αποφεύγουν να φυσήξουν το κουφάρι μου
παρά κάτω, οι μικρές μου λυπημένες διηγήσεις είναι σαν
υποσχέσεις γάμου στη νύχτα. Που πάντα αθετώ.

*

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΜΑΡΑΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Τη γυναίκα με το μαραμένο τώρα πρόσωπο
τη συναντώ χρόνια στο δρόμο για τη δουλειά
παλιότερα έσερνε από το χέρι δυο μικρά παιδιά
που εν τω μεταξύ μεγάλωσαν
και τής τα πήρε η ζωή μεσ’ απ’ τα χέρια
τώρα σέρνει τα βήματά της
και μπαίνει στα όνειρά μου
ανοίγοντας τις πόρτες διάπλατα
με αυτό το λυπημένο βλέμμα
και εκεί τής γνωρίζω την πρώτη μου αγάπη
που τυχαία ονειρεύτηκα
και φεύγουν μαζί
κρεμώντας ένα αχ στην πραγματικότητα
πορεύονται αμίλητοι την αυγή

*Από τη συλλογή “Διάδοχος χρόνος”, Εκδόσεις Οδός Πανός, 2021.