Γιάννης Στρούμπας, Τρία ποιήματα

ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ

Πετσέτες, μπλουζάκια, σορτς
μαζεύτηκαν πάλι ποτισμένα αρμύρα.
Δεν προλαβαίνεις τη μια στοίβα
κι έρχεται νέα, επίμονη
να σου ζητά φρεσκάρισμα επειγόντως.
Σαν να μην άδειασε στιγμή
η λεκάνη με τα άπλυτα.
Σαν μαγεμένα ν’ απαντήθηκαν
μέλλον, παρόν και παρελθόν
μπροστά σ’ ένα πλυντήριο

στου χρόνου την προβαρισμένη περιδίνηση

*

ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΟΔΗΓΟΥ

Απολαμβάνει τα τοπία
κι άλλοτε
στου σκίαστρου τον καθρέφτη
το ρουζ απλώνει
ή χρωματίζει
βλέφαρα και χείλη.

Συνοδηγός.
Ο απόλυτος ευφημισμός
πλάι στη
Συμπρωτεύουσα

*

ΜΥΔΙ

Μαύρο σκληρό περίβλημα
μου κρύβεις
την τρυφερή μου λιχουδιά.
Αξιόπιστη η ασπίδα σου
μα η ουσία σου στο Βάθος.
Όχι σαν εμένα
που ‘χω έξω την τρυφερή μου σάρκα
και στο βάθος μόνο κόκκαλα.
Σκέτη Επιφάνεια είμαι
ανούσια και πληκτική.
Αν κι ίσως κάποτε
Αποκαλύψεως.

*Δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό “Ποιητικά”.

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s