ΚΙΒΩΤΟΣ

Η φασαρία της Κιβωτού
με τον σωσμενο κοσμο
μόλις που φθάνει στην ακοή μου
(μισή μες στο νερό)
μαζί με το γλίστρημα των αιώνων

Μονάχη
μέσα στον Κατακλυσμό
κουβαλώ
λασπωμένο κλάμα
θρέφονται μαζί του
χιλιάδες σωσμένα πράγματα

Παλεύω
με τα ογκώδη νερά
ενός ποιήματος
που δεν
θέλει να γραφτεί
-ή μιας μέρας ή ενός ανθρώπου
που δεν θέλει να γραφτεί-
δώσε εσύ τη λέξη αναγνώστη.

*

ΑΠΟΗΧΟΣ ΒΛΕΜΜΑΤΟΣ

Κάποτε δεν θα την ξαναδείς
στο θρόισμά της να στρέφονται
οι γάτες, τα δέντρα κι η φωνή σου.

«Εγώ θα συνεχίσω να υπάρχω»
ψιθύρισε το νυχτικό που φορούσε
όχι χαιρέκακα μα στην καρδιά της νύχτας
έσταξε σταγόνα απ’ τα κουπιά

βαρκάρη κακοκέφαλου, ορκισμένου.

Μικρά που είναι τα γράμματα του ονόματός της
και τόσο μοναχά στην παγωνιά.

*Από τη συλλογή «Ψαλιδιστής», εκδόσεις τεχνοδρόμιον, Λεμεσός, 2018.