PERICOLOSO SPORGERI

Γυμνή
πλέω ανάμεσα στα ναυάγια με μουστάκια ατσαλένια
σκουριασμένα από όνειρα
που σακάτεψε η γλυκερή οιμωγή της θάλασσας
Γυμνή
κυνηγώ τα φωτερά κύματα
που τρέχουνε στην άμμο τη σπαρμένη με κρανία άσπρα
Άφωνη στον αγέρα πάνω απ’ την άβυσσο
Ο πηχτός ζελές, που είναι η θάλασσα,
βαραίνει στο κορμί μου επάνω
Τέρατα θρυλικά με ρύγχη πιάνων
κορδώνονται μέσα σε βάραθρα από σκοτεινιά
Γυμνή κοιμάμαι

*

Η ΜΥΩΠΙΑ ΤΩΝ ΔΙΧΩΣ ΡΑΝΤΕΒΟΥ

Δεν είχε πάρεξ ένα μάτι
ένα μάτι από άσπρο σίδερο
ήταν μια φιλάνθρωπος κυρία
Δεν είχε πάρεξ ένα πουκάμισο πάνω στη ράχη της όλο λεία κόκκαλα
δυό γρόμπους λίπος ανάμεσα στην καρδιά και το πουκάμισο
Ένα χνούδι πάνω στα χείλια
Έναν άχαρο μποά
ένα εισιτήριο του μετρό ανάμεσα πουκάμισο και χείλια
Ήταν ντυμένη
για τίποτα

*Από τη συλλογή “Όρνια”, έκδοση Τυπογραφείο Κείμενα, Αθήνα 1987. Απόδοση Έκτωρ Κακναβάτος.