ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ

όταν ο πόνος με μουδιάζει
τον σκέφτομαι
σαλεύει τα χέρια του στο τοίχωμα του πηγαδιού
με βία που χορεύει
του ζητώ να με πάρει μαζί του
κι αυτός με κοιτά με μάτια ορθάνοιχτα στο βουητό
μονάχα κοιτά
έτσι που θαρρώ πως γεννήθηκε μέσα μου αιώνες προτού γεννηθώ

(διορθώνω)

τα μάτια του

αυτά
γεννήθηκαν
μέσα μου

*

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΜΟΝΑΧΑ ΤΟΥΣ ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΕΣ

Τα ποιήματα γράφονται στη ρωγμή του μετώπου
ανθρώπων που γεννήθηκαν λειψοί, μα δεν το ξέραν
γιατί τους βρήκε η συμφορά στη μήτρα
και βάζαν τα χέρια ασπίδα
στον κύκλο που τους βάραινε το στέρνο.

Τα ποιήματα βρίσκουν μοναχά τους φαροφύλακες.
Στέκουν στα ραγισμένα δωμάτια
με τα δάχτυλα σκάφτουν τους τοίχους
τα πόδια καρφώνουν στη σχισμή του δαπέδου
και γίνονται ρίζες.

*

ΦΡΑΓΗ

Να σωπάσω την τέφρα σας

δορκάδες

σας καλώ μέσα από δόντια φραγμένα
να σφίξετε το δέρμα μου
με τη λάμψη του πάγου

αμνιακό υγρό
μιας μήτρας που καθρέπτισε στη χούφτα μου τη λάσπη

σε χέρι σφιγμένο στα μάτια μπροστά της παιδούλας
που κάποτε υπήρξα.

*Από τη συλλογή “Παιδικές παλάμες”, Εκδόσεις Βακχικόν, Νοέμβριος 2021.