Είμαι κοντά
στα χρόνια που μετρούσε η μητέρα μου
όταν έβαλε τέλος στη ζωή της.
Το κορδόνι των περσίδων κρέμεται
περιμένοντας στο παράθυρο
σα θηλειά, για μένα.
Είμαι κοντά στην ηλικία της
σ’ εκείνη τη φωτογραφία
όπου φορούσε ένα καφέ φόρεμα
και την κοιλιά της
αυλάκωναν τρεις ζάρες
καθισμένη χάμω.
Η μητέρα μου είχε σύζυγο.
Ήταν ώριμη.
Και η μητέρα τής μητέρας μου
είχε γίνει γιαγιά
όταν βρήκαν το σώμα της
σ’ ένα ποτάμι.
Γλίστρησε κι έπεσε;
Ή μήπως πήδηξε μόνη της;
Συνήθιζα να τής τρίβω δυνατά τα πόδια
για να περάσει
και να φύγει μακριά ο πόνος.
Πλησιάζω στην ηλικία τής μητέρας μου
τότε που αυτοκτόνησε.
Δεν έχω σύζυγο.
Δε θα φορέσω καφέ φόρεμα.
Δεν είμαι ώριμη!

1964

*Απόδοση: Ρ.Δ.