ΦΙΕΣΤΑ

Και τα ποτήρια ήταν αδειανά
Κομμάτια το μπουκάλι
Και το κρεβάτι ήταν ολάνοιχτο
η πόρτα σφαλιστή
Και όλα τ’ αστέρια του γυαλιού
της ευτυχίας και της ομορφιάς
αστράφταν μέσα στη σκόνη
της κακοσκουπισμένης κάμαρας
Και ήμουν μεθυσμένος πεθαμένος
και ήμουν φωτιά από χαρά
κι εσύ μεθυσμένη ζωντανή
ολόγυμνη μέσα στην αγκαλιά μου.

*

ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Ανάμεσα στα δόντια μιας παγίδας
Το πόδι μιας άσπρης αλεπούς
Κι αίμα πάνω στο χιόνι
Το αίμα της άσπρης αλεπούς
Και ίχνη πάνω στο χιόνι
Τα ίχνη της άσπρης αλεπούς
Που φεύγει στα τρία
Μέσα στον ήλιο που γέρνει
Κρατώντας ανάμεσα στα δόντια
Ένα λαγό ακόμα ζωντανό.

*

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΑ ΠΙΟ ΜΙΚΡΑ

Το πουλί που τραγουδάει μέσα στο κεφάλι μου
Κι αδιάκοπα μου λέει πως σ’ αγαπώ
Κι αδιάκοπα μου λέει πως μ’ αγαπάς
Το πουλί με τ΄ανυπόφορο ρεφραίν το πουλί
Θα το σκοτώσω αύριο το πρωί.

*Από τη συλλογή “Στο μεγάλο ποτέ”, Εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος (στη σειρά Ξένη Ποίηση Αρ. 16), Δεκέμβρης 2006.
**Μετάφραση: Βαγγέλης Χατζηδημητρίου.