Μια πορεία στον καιρό της καρδιάς
Την υγρασία σε ξηρασία μεταλάσσει’ η χρυσή βολή
Λυσσομανά στον παγωμένο τάφο.
Μια πορεία στην εποχή των φλεβών
Τη νύχτα σε μέρα μεταλάσσει’ αίμα στους ήλιους τους
Φωτίζει το ζωντανό σκουλήκι.

Μια πορεία στο μάτι προειδοποιεί
Τα κόκκαλα της τύφλωσης κι η μήτρα
Οδηγεί στο θάνατο καθώς η γη διαρρέει.

Ένα σκοτάδι στον καιρό του ματιού
Είναι το μισό του φως’ η βυθομετρημένη θάλασσα
Σκάζει σε λεία γη
Ο σπόρος που πλάθει ένα δάσος νεφρών
Καρφώνει το μισό καρπό του’ και μισό στάζει
Αργά σ’ έναν άνεμο υπνωμένο.

Ένας καιρός σε κόκκαλα και σάρκα
Είναι υγρασία και ξηρασία’ ο ζωντανός κι ο νεκρός
Κινούνται σαν δυο φαντάσματα μπροστά στο μάτι.

Μια πορεία στον καιρό του κόσμου
Το στοιχειό σε στοιχειό μεταλάσσει’ κάθε μητέρας παιδί
Κάθεται στη διπλή σκιά του.
Μια πορεία συνεπαίρνει το φεγγάρι προς τον ήλιο,
Κατεβάζει τις κουρελιασμένες κουρτίνες του δέρματος
Κι η καρδιά εγκαταλείπει τους νεκρούς της.

*Από το βιβλίο “Κι ο θάνατος δεν θα ‘χει εξουσία”, Εκδόσεις “Ελεύθερος Τύπος” (σειρά Ξένη Ποίηση Νο 4). Εκδόθηκε προφανώς το 1988, γιατί δεν αναφέρεται χρόνος έκδοσης).
**Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας.