Χριστιάνα Αβρααμίδου, Τρία ποιήματα

Τη στιγμή που πέφτεις
δεν υπάρχει σωστή κραυγή
λέξη να πεις,
να ψιθυρίσεις.

Τη στιγμή που πέφτεις,
λες ήξερα πως θα γινότανε έτσι
μα δεν μπορούσα να κάνω κάτι.

Πέφτεις.

*

Στον Θανάση

Τις μεγαλύτερες αλήθειες
τις λέμε όσο είμαστε μικρά.
Με λόγια απλά
χωρίς καμιά
τελεία.

*

Έψαχνα πυρετωδώς
αυτό το μαύρο πενάκι
που βάζεις στον υπολογιστή
να ανοίξεις τα κεφάλαια της ζωής σου…
Νόμιζα ότι το έχασα’
την τσάντα έκανα άνω κάτω
για αυτό το μαύρο πεν’ακι
που ήταν ήδη
στον υπολογιστή μου

*Από τη συλλογή “Εσένα σε έχω ξαναγαπήσει”, Εκδόσεις Οροπέδιο, 2014 (σελ. 13 και 20).

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s