Μια μαύρη τρύπα ο ουρανός

Μια μαύρη τρύπα ο ουρανός
σαν πλαστικό πηγάδι
και τα άστρα πέτρες
που τον διέσχισαν
χτυπώντας τις πλευρές
κάποτε φτάνοντας στον μαύρο του βυθό

Βουλιάζουμε
-για λίγο-
φωσφορίζουμε
στον άνω θόλο του κρανίου μου
προτού
πέσω μέσα
κι εγώ

*

Ανάληψη

Μια τόση δα ανάληψη στο στόμα
να μαραίνεται
συνέχεια εκεί
με τους ανέμους
να πηγαίνεις

Αν ήξερα, θα μίλαγα
θα πήγαινα
το στόμα του θα το άνθιζα
και με σεντόνι θα τον έπνιγα
θα ξεγεννούσα την ψυχή του
μες στο άσπρο

*Από τη συλλογή “Σκάζοντας κρέας” (2017).