Τραγούδι της βροχής, γαλήνη στον βράχο

«Στην τροχιά του φθινοπώρου,
με την ανάσα του ακίνητου ελέφαντα
Στο ταξίδι της άσπρης φάλαινας
Στην παραφορά της αδιαφορίας των θηρίων της Αρένας
που λαίμαργα εξακολουθούν το Μεγάλο Φαγοπότι,
εκεί,
ο άνεμος τραβά χαμηλά,
όπου ξυπνάει τη θάλασσα
κύματα μικρά ξεκινούνε
απαλά να χαϊδέψουν τον ακοίμητο βράχο
σμιλεμένο στο Χρόνο

Καλπάζει μακριά το άγριο άλογο.
Ατίθασα τινάζει τη χαίτη του.
Εμείς, στα βαθύσκια δάση,
στην ατράνταχτη σιγή,
τη λες και βαθιά ανάσα στην γαλήνη που σφυρίζει
το τραγούδι της βροχής»…

Σεπτέμβριος 2021

*

Μια φορά ακόμα στη λίμνη (ΙΙ)

Στη λίμνη με τις αυταπάτες,
ραμφίζουν oι δρυοκολάπτες
Τα κολιμπρί αδιάκοπα πετούνε,
οι χαμαιλέοντες τα έντομα αρπάζουν,
των θεατών το βλέμμα διασκεδάζουν

Με υπομονή ραμφίζουν οι δρυοκολάπτες.
Στα δέντρα ισορροπούν με μαεστρία.
Με δυνατό κεφάλι ταχύτατα σκαλίζουν,
τη φλούδα της ουσίας

Το πλήθος ξένοιαστο χορεύει,
στις όχθες με τ’ αμίλητο νερό