Περίμενε.
Όχι ν΄ ακούσει αναλύσεις κι επιχειρήματα επαϊόντων,
αλλά ν’ αφουγκραστεί
το βουητό που επλησίαζε και απειλούσε.

Πάει καιρός απ’ την απόφαση να αποβάλει την εξάρτηση της Λογικής,
να αψηφά τους μύδρους της δοκησισοφίας τους.
Μόνον η παρατήρηση των άλλων,
των παρακατιανών τον ενδιέφερε σε τούτο το μεϊντάνι.
Όχι πια η απόπειρα για εξήγηση των συμβαινόντων,
μα κείνο το ανεπαίσθητο παιχνίδι των βλεφάρων,
η απορία που καθότανε στην άκρη του ματιού
ή το σαρδόνιο σπάσιμο του χείλους.

Αυτά μονάχα θα κατέγραψε από εδώ και μπρος.
Την καθημερινότητα
ενός συνηθισμένου και χωρίς εξάρσεις βίου.

*Από τη συλλογή «12 Μικρά Ποιήματα απαντοχής σε μικρόψυχους καιρούς», Εκδόσεις ΑΩ, Απρίλιος 2013.