Λίνα Βαταντζή, In dubio abstine

Η όραση τρεμοσβήνει.
Μηδέν.

Πιθανόν υπερίπταμαι
πιθανόν βυθίζομαι.
Σύννεφα και κύματα
περιφέρονται.

Η βροντή από τον ουρανό,
ο αχός της θάλασσας,
η φωνή σου.

Το λευκό και το γαλάζιο
μετατρέπονται σε στάχτη –
στον βυθό ανατρέπεται
η γυάλινη κλεψύδρα,
στο στερέωμα διασκορπίζεται
η άμμος της πυξίδας.

Ίλιγγος – αμφιβολία

Όλα.
Μας προσδιορίζουν.

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s