Θέρος θαλασσινό…
Ο παφλασμός των κυμάτων ηχεί μελωδικά
η αλμύρα της θάλασσας τυλίγει το ηλιοκαμένο κορμί
τα στιλπνά μαλλιά λικνίζονται στους ρυθμούς του μελτεμιού
τα μάτια αναπαύονται και ταξιδεύουν νοερά
τα χέρια αναζητούν πολύχρωμα βότσαλα και όστρακα
και η καρδιά χτυπά… χτυπά και δίνεται ολότελα
σε τούτην εδώ τη μαγική μαεστρία σου.

Θέρος θαλασσινό…
Χαράζεις μειλίχια χαμόγελα.

Θέρος θαλασσινό…
Αλώβητο στις μάχες· ανίκητο στο χρόνο.

*Δημοσιεύεται στο περιοδικό “Σείστρο” – Συν-φωνία φίλων της ποίησης στη Χίο, τεύχος 1, Άνοιξη 2020.