Θα κολήσει το μάγουλο
Και θα κοιταχτεί
Στις βιτρίνες των κλειστών μαγαζιών
Μια απ’ αυτές θα την σπάσει
Θα τρέξει αίμα, αχνιστό
Θα βάψει μ’ αυτό το τρύπιο του σακάκι
Για να εξαγνιστεί με της ψυχής το πύρωμα
Θα αναρωτηθεί εάν ο κόσμος
Είναι τόσο γκρίζος
Όσο εκείνη την παράφορη μέρα