ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ
Εμείς, με την ανθρώπινη μορφή
σύγκορμοι ακολουθούμε τ’ άστρα
τελούμε εν αγνοία μας
τις ίδιες διαδρομές
τους ίδιους φόβους αγαπούμε
ενώ φλερτάρουμε
άλλοτε αθόρυβα
άλλοτε με βοή
για μια κορφή
με μύριες προεκτάσεις.

ΑΝ
Ο Αν, στρίγγλισε δυνατά και πέταξε.
Κάνοντας χρήση το επίπονο
και δυσνόητο προνόμιο
της ελεύθερης βούλησης
έγινε λευκός σαν το χιόνι.
Ικανοποιημένος,
χαμογελούσε αυτάρεσκα
όταν μια δωδεκάδα αμούστακα παιδαρέλια τον ρώτησαν:
-Γιατί δεν έριξες;
Αποφεύγω τις παρανοήσεις απάντησε,
κι άλλωστε κανένας δεν μπορεί να με υποχρεώσει
να ζω σφηνωμένος σ’ ένα έτσι κι αλλιώς δεν τη γλυτώνεις.

ΘΑΛΑΣΣΑ
Υπάρχουν κάτι ψυχές πολυδιάστατες,
ντυμένες του χαλκού το χρώμα,
φερμένες από τόπους μακρινούς
αέρινα να περπατούν στης γης τα χώματα
σκορπίζοντας αγάπη.
Θυσία η γέννα τους,
περήφανη υπηρεσία στο φως η επιλογή τους
κι ας εκλαμβάνεται ξανά για άλλη μια φορά
στις μέρες μας ως αδυναμία της καλοσύνης η αρετή.
Εκείνες στα πόδια τους πατάνε σταθερά
ανέγγιχτες από τη φθορά,
γνωρίζοντας μέσα τους βαθιά,
πόσα ποτάμια θάλασσα χρειάζεται η πέτρα
άνθρωπος να γίνει.

*Τα ποιήματα αναδημοσιεύονται από εδώ: https://exitirion.wordpress.com