χόρτα

Σε φωτεινό χωράφι ξάπλωσε
πρόθυμη λύγισε η χλόη
αψίδες οι μνήμες, υγρές ζελατίνες.

Μικρό παιδί καμάρωνε φωλιές
και δήλωνε: “Μηχανικός σπουργιτιών”.
Χόρτα και λάσπη ο κόσμος.

*

σιωπητήριο

Όποιος κι είναι εδώ ξεχωριστός
ας κάνει ένα βήμα πίσω – συρτά πιο πίσω-
κι ας αντικρύσει απ’ άλλη θέση, διάφανη
τους θαραλέους του απάνω κόσμου.

*

εγερτήριο

Κάθε πρωί το εκτελεστικό
ετοιμάζουνε απόσπασμα,
μα μετανιώνουν, πίσω μας γυρίζουν.
Συγκρατούμενοι
δεχόμαστε δολοφονίες νέων
δίχως καθρέπτη και σκοινί
δίχως παράθυρα
δίχως μολύβι και χαρτί.
Συγκρατούμενοι
την εποχή μας δεχόμαστε.

*Από τη συλλογή “Αντικριστά”, Εκδόσεις Θράκα, Φεβρουάριος 2021.