Μια ψυχή ταριχευμένη
ανθός αποξηραμένος
που εγκλωβίστηκε στην παραφίνη
σήμερα καίει
το φιτίλι της
πιο γρήγορα από ποτέ
προχωρώντας στον άνεμο
με τη χείρα του επιταφίου
να την προστατεύει όπως – όπως
κι όμως σκέπτεται
/όπως σκέπτεται κανείς μεταθανάτια
πώς θα ήταν ένα τελευταίο ταξίδι
/ορθρινά περάσματα του μοίχου εαυτού
με εισιτήριο που πέρασε ο ελεγκτής
αδιάφορα
/βεβαίως
και μια απόβαση πολεμόχαρη σαν αυτή
των δυνητικών αισθημάτων
ντροπή το μίσος
/κι ο έρωτας ίσως
που νικηφόρα εκβαίνει
για τα μάτια σου μόνο.-